Akt poświęcenia rodziny Najświętszemu Sercu Jezusowemu

Pan Jezus w swej nieskończonej miłości stale zaprasza nas, byśmy przyszli do Niego z naszym utrudzeniem i obciążeniem i znaleźli ukojenie, kształtując nasze serca na wzór Jego Serca cichego i pokornego (por. Mt 11,28-29).

Akt poświęcenia rodziny Najświętszemu Sercu Jezusowemu 

Chwała Najświętszemu Sercu Jezuso­wemu za miłosierdzie nieskończone, 
które okazało szczęśliwym sługom ogniska tego, wybierając ich pośród 
tysiąca innych, ja­ko dziedzictwo miłości i przybytek wy­nagrodzenia, 
gdzie Go przepraszają za niewdzięczność ludzi. Jakże odczuwamy 
swą niegodność wobec zaszczytu, jaki nam czynisz, że chcesz panować 
nad rodziną naszą. Jakże Cię ona wielbi w milczeniu i weseli się, że chcesz 
dzielić z nami pod jednym da­chem trudy, troski i pociechy dzieci Two­ich. 
Nie jesteśmy godni wprawdzie, abyś zstąpił pod ten dach ubogi, aleś wyrzekł słowo, 
w którym się odmalowało piękno Serca Twego, i dusze nasze spragnione Ciebie,
znalazły w Ranie boku Twego, o dobry Jezu, wody żywe, wytryskujące 
żywotowi wiecznemu. A więc skruszeni i ufni przychodzimy oddać się To­bie, 
który jesteś życiem niewzruszonym. Zostań z nami, o Najświętsze Serce, 
gdyż odczuwamy chęć nieprzepartą, aby Cię miłować i innych w miłości 
Twej pobu­dzać. Ciebie, który jesteś krzakiem gore­jącym, mającym zapalić świat, 
aby go uświęcić. Oby ten dom był dla Ciebie schronie­niem tak miłym jak Betania, 
byś mógł spocząć przy duszach kochających, które najlepszą cząstkę obrały 
w poufnej mi­łości Twego Serca. Oby był on dla Ciebie ubogim, ale gościnnym 
przytułkiem jak w Egipcie, podczas wygnania ziemskiego. Przyjdź Panie Jezu, 
przyjdź, gdyż tu jak w Nazarecie kochamy serdeczną miłością Najświętszą Pannę, 
słodką Matkę Twoja, którą nam dałeś. Przyjdź zapełnić słodką swoją obecnością 
pustkę, którą nieszczęś­cie i śmierć wśród nas sprawiły. O przy­jacielu najwierniejszy, 
gdybyś tu był w godzinach smutku i żałoby łzy nasze byłyby mniej gorzkie, 
znaleźlibyśmy zbawczy balsam na nasze ukryte rany, które tylko Ty znasz. 
Przyjdź, bo słabną nasze siły, a dzień młodości i złudzeń ma się ku schyłkowi. 
Zostań z nami, gdyż już jest późno, a my chcemy do Ciebie jedynie należeć, 
gdyż Ty sam jesteś Drogą, Prawdą i Żywotem. Obyśmy usłyszeli te słowa, które 
wyrzekłeś niegdyś do Zacheusza: „Dziś potrzeba mi mieszkać w domu Twoim". 
Tak, Panie, uczyń tu przybytek Twój, abyśmy żyli w Twej miłości i w Twym towarzystwie, 
my którzy Cię Królem na­szym obieramy, gdyż nie chcemy nikogo innego oprócz Ciebie. 
Amen.